“…โอ… เป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่นะท่าน พวกข้าพเจ้ามีไตรสรณคมน์ ศีล ๕ ศีล ๘ และกุศลกรรมบท ๑๐ ประจำชีวิตนั่นแหละ อบายจึงไม่ได้ไป ไฟนรกจึงไม่ได้ไหม้ มีแต่สุคติโลกสวรรค์ เป็นที่ไปล้วน ๆ ดังนั้น เมื่อเห็นท่านมาเจริญสมณธรรม จึงพากันมาขอรับใหม่ เพื่อไม่ให้ของเก่านั้นเศร้าหมอง” พวกเขาก็ขอฟังธรรมอีก หลวงปู่จึงเทศน์ให้ฟัง ครั้นเทศน์จบท่านก็ฉุกคิดเรื่องยามดึกจึงเอ่ยถามว่า…
“…โยม…ขณะที่อาตมาเดินจงกรมตั้งแต่ ๖ โมงเย็นจนถึง ๕ ทุ่มนั้น ได้ยินเสียงดังสนั่นราวกับว่าภูผาเหล็กมันจะพังลงมานั้นเป็นเสียงอะไร” เขากราบเรียนว่า…
“…เป็นเสียงที่พวกข้าพเจ้าสาธุการส่วนบุญกับท่าน การเดินจงกรมมีบุญเยอะนะท่าน ท่องพุทโธ ก้าวขาลงสู่พื้นดินดังตึงนะ แหม/บุญมากอัศจรรย์ใจ พวกข้าพเจ้าจึงมาสาธุการส่วนบุญด้วย…”
***ขออนุโมทนา ขอขอบคุณและขออนุญาตเผยแผ่เป็นธรรมทานแก่ผู้ที่มีความศรัทธา ข้อความข้างบนนี้เป็นโอวาทธรรมส่วนหนึ่ง จากหนังสือ “ธรรมเหนือโลก เหนืออย่างนี้”
พระธรรมเทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน และประวัติ หลวงปู่จันทา ถาวโร หน้า ๓๕ – ๓๖ สาธุๆๆ***
๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๐
กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมคำสอนนี้ ทุกๆ ท่าน
ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น
